• Hartverscheurende Alzheimer

    23 september 2020
    Ruud Lenssen maakte een documentaire over zijn vader Jac en zijn moeder Ria. Vader Jac heeft Alzheimer. De ‘wei’ is het stuk grond waar hij zijn paardjes en kippen houdt en waar hij elke dag te vinden is. Buiten. Het begin is al hartverscheurend. Scheldend staat Jac op zijn erf. ‘Ik sla ze godverrrredomme allemaal overhoop.’ Je weet als kijker niet wat er aan…

  • ‘Zand erover’ ziet het licht

    21 september 2020
    Mijn buurman had verhalen te vertellen. Over zijn koffietent De Prinsenvink en over de kleurrijke bezoekers aan dit typisch Haagse gebeuren. Ik deed de tekstredactie en raakte steeds meer betrokken bij het project. Soms heb je werk dat meer wordt dan zomaar een klus. Het krijgt een hart en een ziel. Het boek Zand erover werd gisteren gepresenteerd. Ik stond er bij en…

  • Dat onverwoestbare in mij – Etty Hillesum

    19 september 2020
    Ik lees veel te weinig. Vroeger redde ik het niet met drie boeken in een week maar dat is heel lang geleden. Om boeken te lezen moet je je volledig kunnen en willen afsluiten van de dagelijkse werkelijkheid of van wat daarvan waar is. In de vakantie had ik wel tijd en rust om te lezen maar in plaats van nieuwe verhalen tot…

  • Marco Borsato en De Waarheid

    16 september 2020
    Nooit gedacht dat ik nog eens een blog zou schrijven over Marco Borsato. Maar ik vind het fascinerend hoe Nederland massaal zijn handen heeft afgetrokken van een voorheen bijzonder geliefde zanger. Omdat hij vreemdging, een keer of wat. Er zijn weinig zangers/zangeressen die de macht hebben om liedjes te zingen, door anderen geschreven, die als ‘waar’ en ‘echt’ worden beschouwd. Borsato kon dat.…

  • De Slek. En een spraakgebrek

    14 september 2020
    Ik slis. Ben er al zo aan gewend geraakt dat ik soms denk dat ik er vanaf ben. Maar dat is niet zo. Hier, vlakbij Echt, ligt het plaatsje Slek. Een echte slisseraar wordt bij het uitspreken van Slek meedogenloos met de neus op de feiten gedrukt. Vriendin en ik vinden Slek ook zonder het slisgevaar, een vieze naam. Dat heb je soms.…

  • De vaders en moeders raken op

    12 september 2020
    Ik schreef jaren geleden een gedicht over het opraken van vaders en moeders. Hoe ouder je wordt, hoe vaker je in je omgeving meemaakt dat er afscheid genomen wordt van ouders. Een volkomen natuurlijk proces. Maar daarom niet minder confronterend. Een paar weken geleden de vader van een vriendin. Een respectabele leeftijd, een mooi mens, een einde aan een hoofdstuk van een doorlopend…

  • Ami wandelt ook, het moet niet gekker worden

    10 september 2020
    We hebben een ander hondje deze vakantie. Ze heet nog steeds Ami en reageert als we haar roepen, dus ze is het wel. Maar er iets goed mis. Ze wil lopen. Ze loopt voorop, iets wat ze normaal gesproken alleen maar doet als we op de terugweg zijn. Ze houdt haar kop omhoog als een leider met visie. Het was Ami die ons…

  • Wandelen paaltjesroute

    9 september 2020
    We wandelen veel deze vakantie. De eerste dag zoals gisteren beschreven, aan de hand van een plattegrond. Na die ervaring kozen we een dag later voor een route met paaltjes en kleuren. Paars zou het worden. Opnieuw optimistisch volgen we met een looplustige Ami de paars getinte bordjes. Maar ook dit soort paaltjes zijn makkelijk over het hoofd te zien. Ik ben erachter…