• Ikke, ikke, ikke

    15 november 2019
    Nederlanders staken niet meer. Dat was de afgelopen tijd een feit. ‘We’ kwamen nergens meer voor op de benen of uit onze luie stoel. Maar plotseling roeren we ons. Het liefste stuur ik iedereen weer terug naar zijn hol. Het zwartepietenspel, de boeren, de bouwers, de stikstof, de honderd kilometer, de relatie Hazes en Maasland. Nederland is echt klein aan het worden. Met…

  • Familiebanden

    12 november 2019
    Met Vrouw & Co zingen we dit Familiebanden. Misschien te ‘soft’, te netjes maar opnieuw heb ik ervaren wat een rijkdom het is om een familie te zijn. Zwager heeft een ingrijpende operatie achter de rug en zus staat klaar om hem de komende weken/maanden te verzorgen. Totdat zij gisteren van de trap valt en haar heup breekt, geopereerd moet worden. Twee mensen…

  • Ik lijd aan MM. Ik ben MarketingMoe.

    9 november 2019
    Stel. Je hebt bij de bakker het lekkerste brood ooit gekocht. De geur kietelt op plezierig wijze de neus en doet de smaakpapillen ontwaken. Je likt je lippen en snijdt een eerste boterham af. Je wilt er nog eentje. Maar je mes komt plotseling niet meer door het bruingebakken korstje heen. Je peutert een briefje uit de korst en leest: ‘als je verder…

  • Ben ik al ‘af’?

    6 november 2019
    Gisteren had ik een ontmoeting met een bijzondere vrouw die ik via een netwerk ontmoette. Zij kwam bij mij thuis en aan mijn tafel deelden we binnen de kortste tijd hele persoonlijke verhalen. Soms gaat dat zo. Beiden zijn we van ongeveer dezelfde leeftijd en dat geeft genoeg gespreksstof. In het gesprek geeft ze aan dat het ‘hard werken’ is. Op mijn vraag…

  • ‘But at least, we stole the show’

    4 november 2019
    Nog één keer dat heerlijke applaus. Nog één keer het slotakkoord. Nog één keer de ‘samenhug’. Nog één keer mijn blog over het vrouwenkoor. Een mooier afscheid hadden we niet kunnen wensen. Vrouw & Co is voortaan Vrouw & Go. Er is heel veel te zeggen en er is niets te zeggen. Alles voelt dubbel. Vrolijk en verdrietig, vol en leeg, huilen en lachen. Ik…

  • Wakker worden en meteen al huilen

    3 november 2019
    Gisteren overdag met Vrouw & Co de generale gedaan van Op = Op. Een nog lege zaal, gewoon licht, gespannen vrouwen die rondlopen en bekende irritaties. Het hoort er allemaal bij. Vandaag nog één keer. De laatste keer. Ik word te vroeg wakker en voel sinds lange tijd weer iets dat op verdriet lijkt. De tranen prikken achter mijn ogen als ik in…

  • Ik kan wel janken… van muziek

    1 november 2019
    Ik weet er geen mooie vertaling voor: c’est le ton qui fait la musique. Iets als ‘het is de toon die de muziek maakt’. Meestal wordt het gebruikt als je wilt zeggen: ‘ja, maar het gaat erom hóe je het zegt’, de toon, de intentie, de keuze van woorden. Maar ik neem het vandaag letterlijk. De toon die de muziek maakt. Soms ga…

  • De borstfabriek

    29 oktober 2019
    We mochten gisteren weer voor het jaarlijkse ‘bevolkingsonderzoek borstkanker’ onze borsten laten pletten. Voor het eerst in Rijswijk. Je weet dat het onaangenaam is maar hoe het elke keer werkelijk voelt, vergeet je op de een of andere manier. Het begon allemaal rommelig. De navigatie die ons de verkeerde kant opstuurt. Het straatnummer dat we niet hebben en de tijd die ongenadig voorbij…